W dniu 20 września 2016 roku w jednym z najważniejszych europejskich muzeów fotograficznych otwarta została monograficzna wystawa Wojciecha Zamecznika, przygotowana we współpracy z Fundacją Archeologia Fotografii.

Na ekspozycji można zobaczyć prawie 200 obiektów: autorskich odbitek, makiet plakatów i okładek płyt, szkiców, płyt graficznych oraz filmów. Wystawa, będąca kolejnym krokiem odkrywania twórczości Wojciecha Zamecznika dzięki opracowaniu jego archiwum przez Fundację Archeologia Fotografii, pokazuje jak Zamecznik nieustannie poszukiwał i przekraczał granice medium fotograficznego. Odkrywa jego zainteresowanie ruchem, szybkością, kolorem ale też układami form graficznych i abstrakcyjnych. Systematyzuje tez jego zainteresowania w zakresie czystej, nieprzetworzonej fotografii. Dzięki kuratorce wystawy, Anne Lacoste, która położyła nacisk na uniwersalny i aktualny charakter sztuki Zamecznika, jego twórczość została usytuowana w kontekście europejskiej i światowej historii fotografii.

Wystawą „LUX" Fundacja Archeologia Fotografii kontynuuje ideę projektów, w ramach których zaprasza do współpracy współczesnych artystów, by sprowokować do namysłu teoretycznego nad zagadnieniami istotnymi z punktu widzenia historii i praktyki fotograficznej. W pokazywanych po raz pierwszy zdjęciach i filmie artyści: Karolina Breguła, Przemek Dzienis, Magda Hueckel i Szymon Rogiński wzięli na warsztat różnorodne aspekty związane z problematyką światła i jego związku z istotą fotografii.

Eugeniusz Wilczyk zaczął fotografować krakowski Kazimierz pod koniec lat pięćdziesiątych. Zdjęć szybko przybywało, jednak nigdy nie zostały one opublikowane w postaci albumu, pod kątem którego materiał ten był przygotowywany. Prezentując wstępną makietę w jednym z krakowskich wydawnictw, autor usłyszał podobno coś o „uprawianiu antypropagandy”, więc zniechęcony odbitki i naświetlone negatywy odłożył do szuflady.

Moment, w którym zdecydował się na robienie zdjęć, to czas gdy w dawnej krakowskiej dzielnicy żydowskiej zaczynają następować zmiany. Pojawiają się nowe budynki, uporządkowaniu ulega cmentarz przy Synagodze Remuch, remontowana jest Synagoga Stara. Ponieważ autor urodził się przed wojną i wychował na pobliskich Grzegórzkach, wspomniane prace modernizacyjne nie mogły ujść jego uwadze, więc chwycił za aparat fotograficzny, aby zarejestrować krajobraz zapamiętany z dzieciństwa.

Archiwum fotografii Zofii Chomętowskiej znajduje się dziś w dwóch zbiorach – Muzeum Warszawy (zdjęcia stolicy przedwojennej, wojennej i tużpowojennej) oraz Fundacji Archeologia Fotografii (zdjęcia z rodzinnego Polesia oraz z życia na emigracji w Argentynie).

W nowym, wspólnym wydawnictwie obu instytucji archiwum zostało scalone, by po raz pierwszy w pełni ukazać niezwykły życiorys Chomętowskiej – fotografki, kobiety niezależnej, odważnej i nowoczesnej. Publikacja składa się z 597 zdjęć zebranych w czterech albumach: Entuzjastka (1912–1935), Profesjonalistka (1936–1944), Dokumentalistka (1945) i Emigrantka (1946–1981). Odsłaniają one kolejne etapy biografii i silnie z nią związanej twórczości artystki, warunkowanej realiami politycznymi oraz poszukiwaniem odpowiadających im środków wyrazu.

Największa jak do tej pory wystawa prac Wojciecha Zamecznika rozpocznie się w warszawskiej Zachęcie w piątek 29 stycznia. Partnerem wystawy jest Fundacja Archeologia Fotografii.

Wojciech Zamecznik – jeden z najważniejszych przedstawicieli polskiej szkoły plakatu to postać wielowymiarowa, lecz nadal nieznana. Fundacja Archeologia Fotografii od 2012 roku zajmuje się odkrywaniem i opracowaniem archiwum, jakie po sobie pozostawił. Pozwala to na coraz pełniejsze poznanie tej niezwykłej twórczości.

Był wszechstronnym artystą, aktywnym przez dwie dekady od zakończenia II wojny światowej. Zostawił po sobie niezwykle bogate archiwum wypełnione projektami nie tylko plakatów i aranżacji wystaw, ale także: scenografii, czołówek filmów, układów graficznych książek i czasopism, okładek płyt i kalendarzy, projektów stoisk na międzynarodowych targach przemysłowych, mebli, strojów teatralnych oraz nagraniami filmowymi i tysiącami fotografii.

Mrówkowce, korytarzowce i hotele dla samotnych - Maria Chrząszczowa w latach 60. i 70. dokumentowała Śródmieście, Bielany i Żoliborz. Zdjęcia otoczonych pustymi działkami osiedli i bloków wciśniętych w ocalałą po wojnie tkankę miejską, to wyjątkowa dokumentacja rozwoju stolicy. „Nowa Warszawa” Marii Chrząszczowej w Galerii Fundacji Archeologii Fotografii od 4 grudnia.

 wystawa / książka / spotkanie

„Na jego ślad natknąłem się niecały rok temu – pisze autor. Do dziś udało mi się zebrać ponad sto pięćdziesiąt fotografii wykonanych przez Muszkiesa. Stanowią one rodzaj zbiorowego portretu społeczności sprzed wojny, żyjącej w niewielkim, ale prężnie rozwijającym się mieście – Ostrowcu Świętokrzyskim.” Wojtek Mazan odtworzył ten niezwykle ciekawy zbiór, którego fragmenty będzie można zobaczyć podczas wystawy oraz prezentacji książki. Wszystko to w ramach pierwszej edycji Festiwalu Migawki.

Fundacja Archeologia Fotografii zaprasza na wystawę EMULSJA: Dorota Buczkowska / Nicolas Grospierre / Robert Kuśmirowski. Wernisaż wystawy odbędzie się 28 maja 2015, o godzinie 19.00. 
Refleksja odnosząca się do analogowych źródeł fotografii jest niezwykle istotna w kontekście współczesnej praktyki fotograficznej. Wystawa „Emulsja” wychodzi z potrzeby powrotu do zagadnień skupionych wokół materialności fotografii i związanych z tym poszukiwań formalnych. Do projektu zostało zaproszonych trzech uznanych artystów posługujących się w swojej pracy fotografią, ale sięgających także po inne media: Dorota Buczkowska, Nicolas Grospierre i Robert Kuśmirowski. W ramach projektu zostaną pokazane zupełnie nowe prace stworzone specjalnie do przestrzeni galerii Fundacji, źródeł fotografii i dotyczące takich zagadnień jak światłoczułość czy utrwalenie materiału fotograficznego.

Zapraszamy na otwarcie wystawy: Majątek. Rzeźby z kolekcji rodziny von Rose oraz filmy i fotografie z archiwum Zofii Chomętowskiej, ktore odbędzie się 15 marca 2015, godz. 18.00 w Muzeum Rzeźby w Królikarni, ul. Puławska 113 a. 
Na przestrzeni xx wieku Europa Środkowo-Wschodnia była równie przerażającym, co fascynującym kotłem historii: wojny i rewolucje, wywłaszczenia i reprywatyzacje, przesiedlenia i ucieczki ludności, interwencje wojskowe, transformacje i urynkowienia nieustannie przekształcały jej społeczną, kulturową i gospodarczą tkankę. Destrukcja materii dzieł sztuki następowała równolegle ze zmierzchem pewnej struktury społecznej i sprzężonej z nią formacji kulturowej. Współpraca: Fundacja Archeologia Fotografii.