7 listopada 2017 roku w Centrum Pompidou, jednym z najważniejszych muzeów sztuki XX wieku na świecie, otwarta zostanie wystawa Photographisme. Klein, Ifert, Zamecznik. Na ekspozycji zobaczyć można kilkadziesiąt prac Zamecznika z kolekcji Pompidou i zbiorów prywatnych.
Za tekstem kuratorskim Karoliny Ziebińskiej-Lewandowskiej towarzyszącym wystawie:
„To, co łączy w sobie projektowanie graficzne i wystawiennictwo, fotografię i kino to zainteresowanie nowoczesnością, rozwojem technologii i współczesnego języka artystycznego „- napisał Wojciech Zamecznik w 1961 roku.
Dialog między fotografią a grafiką rozpoczął się w dwóch pierwszych dekadach XX wieku a jego szczególny rozwój przypada na lata po zakończeniu II wojny światowej (1945-69). Wystawa ta skoncentrowana jest na wzajemnych oddziaływaniach obu dyscyplin w okresie powojennym, co ukazane jest poprzez setki fotografii i różnorodnych prac, pochodzących z kolekcji Centrum Pompidou oraz z publicznych i prywatnych kolekcji za granicą. Te prace, niejednokrotnie mało znane, rzucają światło na ważną fazę w relacjach między fotografią a grafiką. Choć wielu projektantów graficznych eksplorowało możliwości fotomontażu, inni korzystali z możliwości form abstrakcyjnych, jakie oferuje fotografia. Uzyskane dzięki nieszablonowym eksperymentom fotogramy i rysunki świetlne były później wykorzystywane w reklamach, plakatach, okładkach książek i płyt. Przedstawiciele tej nowej wrażliwości wizualnej byli niejednokrotnie uczniami Bauhausu lub inspirowali się nim. Prekursorska w zakresie łączenia sztuki wysokiej i stosowanej, szkoła ta widziała projektanta, jako wyraziciela współczesnego ducha ekspresji w społeczeństwie. Książki autorstwa czołowych postaci Bauhausu miały decydujący wpływ na tych powojennych artystów fotograficznych, między innymi Malarstwo, Fotografia, film (1925) Laszlo Moholy-Nagy’a i Vision in Motion (1947) tego samego autora oraz Language of Vision (1944) oraz Nowy krajobraz w sztuce i nauce (1956)György’a Kepesa.
Lekcja Bauhausu została odrobiona przez pokolenie innowacyjnych praktyków, wśród których wyróżniali się Gérard Ifert (Bazylea, 1929), William Klein (Nowy Jork, 1928) i Wojciech Zamecznik (Warszawa, 1923-67), którzy w latach 50.i 60. rozwijali nowe, „fotograficzne” formy ekspresji. Mimo że pracowali w większości w różnych dziedzinach, działali jednak w bardzo podobnych kontekstach kulturowych, pod wpływem nie tylko dziedzictwa Bauhausu, ale także konkretnej sztuki i takich współczesnych wydarzeń, jak sztuka gestu i kinetyczna. Poprzez fotograficzne rejestrowanie światła, wykorzystanie gry kolorów i rytmiczne powtórzenia obrazów, wszyscy trzej próbowali uchwycić dynamikę charakterystyczną dla społeczeństwa przemysłowego, wyrażoną w szybkości, ruchu i doświadczeniu tłumu.
Karolina Ziębińska-Lewandowska
Wystawa jest czynna od 8 listopada 2017 do 29 stycznia 2018
Link do wydarzenia na stronie Centrum Pompidou ->
O Wojciechu Zameczniku na stronie Fundacji Archeologia Fotografii ->
