Asymetria, 1983-2000

Fotografie do tego cyklu powstawały od 1983, dwa lata po rozpoczęciu cyklu malarskiego pod tym samym tytułem. Obrazy Dłubaka wypełniają płaskie minimalistyczne kompozycje. Składają się często tylko z dwóch elementów: jednolitego tła i fragmentu prostokąta wrysowanego w kompozycję płótna tak, by krawędzie obrazu i boki prostokąta nie były do siebie równoległe. Tło i prostokąt są namalowane w dwóch nieznacznie się od siebie różniących odcieniach jednego koloru, co sprawia, że granica pomiędzy nimi zlewa się w oku patrzącego. Fotograficzny cykl „Asymetria” składa się z kilku serii: drzew, kartonów, twarzy, fragmentów ciała, które razem tworzą wieloletnią obserwację powierzchni przedmiotów, roślin i fragmentów ciała, które pozornie tylko są jednolite lub symetryczne. „Asymetria” stanowi także programową wypowiedź Dłubaka o obrazie fotograficznym, który nie przylega do rzeczywistości. Fotografia według Dłubaka jest zawsze zniekształceniem i efektem kreacji autora, jest asymetryczna względem świata.