Tautologie, 1971

To właśnie w Tautologiach stawia artysta w sposób najbardziej radykalny problem mechanizmów percepcji, jej wartości epistemologicznych, relacji obrazowany – obrazowanie i roli sztuki w tych procesach. Artysta wytwarza dialog pomiędzy świadomością rzeczywistości fizycznej, realnym bytem przedmiotów a fotografią, która buduje nową jakość, gdyż będąc bytem sama w sobie może jednocześnie przedstawiać inny byt. Dzięki temu dialogowi możliwe staje się rozbicie schematów pojmowania rzeczywistości, a to umożliwia poszerzenie granic poznania. "Tylko pozornie zestawiam przedmioty z ich widokami rejestrowanymi fotograficznie. Zestawiam właściwie dwa widoki. Podaję w wątpliwość tożsamość widoku z przedmiotem. Zestawienie dwu widoków tego samego przedmiotu ma charakter tautologiczny. Z dwu wątpliwych członów buduję przekonanie o realnym bycie przedmiotów" - pisał o tej pracy autor.