Ja kinuję to unikatowy materiał filmowy znakomitej fotografki Zofii Chomętowskiej z końca lat 20., odsłaniający fragmenty z prywatnego życia jej rodziny i przyjaciół. Film to 27-minutowy montaż archiwalnego materiału filmowego, wg koncepcji Karoliny Puchały-Rojek, z komentarzem literackim Mikołaja Łozińskiego i muzyką Kapeli ze wsi Warszawa. Materiał ten, podobnie jak sam fakt kręcenia filmów przez Chomętowską pozostawał nieznany, choć ta jedna z najważniejszych polskich fotografek pierwszej połowy XX wieku, na wystawie w Poznaniu w 1929 roku, debiutowała nie pokazem zdjęć, a filmem. Nietypowa taśma Pathé Baby z perforacją w środku, zdigitalizowana i zmontowana z inicjatywy Fundacji Archeologia Fotografii, odkrywa fenomenalne i unikalne zdjęcia z prywatnego życia Chomętowskiej, z Porochońska – miejsca jej urodzenia, z warszawskiej Królikarni, Wenecji i Tunezji. W filmie obok samej Chomętowskiej pojawia się jej mąż Jakub (prawdopodobnie też autor wielu ujęć), Izabella Radziwiłł, gen. Carton de Wiart, Jadwiga Tereszczenko, Józef Haller, Michał Pawlikowski i wiele innych znanych osób. Film jest wyjątkowym zapisem ówczesnego krajobrazu Polesia oraz życia jakie prowadziła, pochodząca z rodziny szlacheckiej, Zofia Chomętowska.
Translate »