Portret rodziny Dłużniewskich

Punktem wyjścia dla realizacji ukończonego w 1993 roku portretu rodziny Dłużniewskich były trzy, czarno-białe fotografie przedstawiające twarze Emilii i Andrzeja Dłużniewskich oraz ich syna. Bąkowski zmontował z nich dwie plansze fotograficzne. Na pierwszej ponaklejał portrety członków rodziny wywołane w trzech egzemplarzach, co w sumie dawało dziewięć zdjęć podzielonych siatką na niewielkie kwadraty. Trzy fotografie przedstawiające trzy różne twarze artysta pozostawił bez zmian, natomiast w sześciu pozostałych dokonał zabiegu zamiany oczu, przyporządkowując każdemu z członków rodziny oczy dwóch pozostałych. Kilka lat po ukończeniu tej pracy Andrzej Dłużniewski uległ wypadkowi, w wyniku którego utracił wzrok. To wydarzenie nadało nowe interpretacje kompozycji Bąkowskiego. Druga plansza została zmontowana metodą znaną z wcześniejszych prac artysty, polegającą na pocięciu odbitek wyjściowych, a następnie naklejeniu ich według ustalonego schematu na planszy, na której powstała całkowicie nowa kompozycja, będąca syntezą wizerunku wszystkich trzech członków rodziny.