Portret rodziny Dłużniewskich
Punktem wyjścia dla realizacji ukończonego w 1993 roku portretu rodziny Dłużniewskich były trzy, czarno-białe fotografie przedstawiające twarze Emilii i Andrzeja Dłużniewskich oraz ich syna. Bąkowski zmontował z nich dwie plansze fotograficzne. Na pierwszej ponaklejał portrety członków rodziny wywołane w trzech egzemplarzach, co w sumie dawało dziewięć zdjęć podzielonych siatką na niewielkie kwadraty. Trzy fotografie przedstawiające trzy różne twarze artysta pozostawił bez zmian, natomiast w sześciu pozostałych dokonał zabiegu zamiany oczu, przyporządkowując każdemu z członków rodziny oczy dwóch pozostałych. Kilka lat po ukończeniu tej pracy Andrzej Dłużniewski uległ wypadkowi, w wyniku którego utracił wzrok. To wydarzenie nadało nowe interpretacje kompozycji Bąkowskiego.
Druga plansza została zmontowana metodą znaną z wcześniejszych prac artysty, polegającą na pocięciu odbitek wyjściowych, a następnie naklejeniu ich według ustalonego schematu na planszy, na której powstała całkowicie nowa kompozycja, będąca syntezą wizerunku wszystkich trzech członków rodziny.
![](https://i0.wp.com/faf.org.pl/wp-content/uploads/2020/09/dluzniewscy_oczy.jpg?fit=217%2C300&ssl=1)
![](https://i0.wp.com/faf.org.pl/wp-content/uploads/2020/09/dluzniewscy_razem.jpg?fit=208%2C300&ssl=1)