Opis
Pracownia, jako centralne miejsce życia i tworzenia, stanowi kluczowy motyw tej fotografii. Janusz Bąkowski reprezentuje zatem analogiczne podejście do intymnej przestrzeni twórczej jak Edward Krasiński, w którego działalności życie splatało się z twórczą kreacją. Fotograf prezentuje tu formułę nowoczesnej martwej natury: traktuje swoje studio jako środowisko, w którym codzienność i sztuka nieustannie się przenikają. Demitologizując romantyczny wizerunek pracowni, Bąkowski odważnie eksponuje panujący w niej chaos, definiując go jako integralny element kreatywnego procesu i eksperymentalnych poszukiwań. Tylko w twórczym nieładzie możliwy jest swobodny przepływ élan vital (pędu życiowego), który – zgodnie z podejściem francuskiego filozofa Henri Bergsona – jest siłą napędową sztuki.
Praca Bąkowskiego jest nie tyle dokumentacją konkretnej, fizycznej przestrzeni, w której jego dorobek łączy się z działalnością Jadwigi Przybylak, lecz przede wszystkim zaprasza widza do refleksji nad dynamicznym związkiem życia i sztuki.
Biogram artysty:
Janusz Bąkowski (1922, Warszawa – 2005, Warszawa) – fotograf, grafik, malarz, rzeźbiarz, autor prac wideo. Istotna postać warszawskiego środowiska fotograficznego – jeden ze współzałożycieli Małej Galerii Związku Polskich Artystów Fotografików (ZPAF) w Warszawie.
W latach 1944-45 był więziony w obozie Mauthausen Guzen II. Bąkowski był artystą, który postawił na edukację artystyczną poza obiegiem instytucjonalnym. Po 1945 zamieszkał w Warszawie i wykonywał prace graficzne. Eksperymentować z medium fotografii zaczął od 1968 roku. Przełomowym momentem jego kariery okazało się spotkanie ze Zbigniewem Dłubakiem. Głównymi cechami jego metody artystycznej stały się: analityczna dekonstrukcja wyjściowego obrazu rzeczywistości, autorskie montowanie i zestawianie kadrów (nawiązujące do awangardowej poetyki kolażowej) oraz multiplikacja motywów. Zróżnicowany dorobek Bąkowskiego charakteryzuje zainteresowanie problematyką procesu twórczego. Niejednokrotnie kreował obraz w oparciu o logikę systemów matematycznych.
Artysta prezentował swoje prace w czołowych galeriach polskich i zagranicznych. Jego prace można było zobaczyć na legendarnym pokazie „Fotografowie Poszukujący” w Galerii Współczesnej w Warszawie 1971 roku czy podczas wystawy „La Photographie Polonaise 1900 – 1981” w Centre George Pompidou w Paryżu 1981 roku.
