Widok… był pierwszym głośnym osiągnięciem Mariusza Hermanowicza. Seria dostała nagrodę Grand Prix na festiwalu „Złocisty Jantar” w 1977 roku – znanym w okresie PRL-u z promowania nowatorskich realizacji. Zadecydowało to o dalszej karierze autora, który przed konkursem postanowił, że jeśli zdobędzie nagrodę, porzuci inne działania zawodowe na rzecz fotografii (zajmował się także m.in. filmem animowanym i rysunkiem humorystycznym). Wersja cyklu, która zdobyła Grand Prix, składała się z 33 fotografii i nosiła tytuł Widok z mojego okna. Kronika z lat 1968-1976. Seria ta zapowiada dalszy rozwój twórczości Hermanowicza. W późniejszych pracach często wykorzystywał formę cyklu, czyli inspirowaną montażem filmowym narracją fotograficzną. W kolejnych projektach dodawał, w późniejszym czasie tak charakterystyczne, własnoręczne podpisy i komentarze.
Widok… miał swoje przygody z cenzurą okresu PRL. Na jednym ze zdjęć widzimy człowieka noszącego napis „Chwała KPZR” (Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego). Człowiek ten szedł w przeciwnym kierunku niż przejazd Breżniewa. Prawdopodobnie był to powód, dla którego cenzura – już w drukarni – kazała białą plamą zakryć napis na transparencie podczas publikacji dla kwartalnika „Fotografia”.
Wystawą Mariusza Hermanowicza Fundacja AF kontynuuje cykl wystaw w pracowniach i mieszkaniach artystów, którego pierwszą odsłoną był projekt Wewnątrz otwarty w czerwcu bieżącego roku w pracowni Zbigniewa Dłubaka. Projektem Widok z mojego okna, pragniemy także podkreślić znaczenie prywatnych archiwów fotograficznych oraz możliwości jakie daje ich odkrywanie i ożywianie. Dzięki projektowi FotoRejestr, w ramach którego opis archiwum Mariusza Hermanowicza trafi do internetowej bazy warszawskich kolekcji fotograficznych, ułatwiamy dotarcie do wielu takich, bezcennych zbiorów.
Wystawie towarzyszyć będą wydarzenia edukacyjne, oraz odczyty literackie (szczegółowy opis poniżej).
Mariusz Hermanowicz w 1974 roku ukończył wydział operatorski Łódzkiej Szkoły Filmowej. Od 1978 roku był członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików. W 1982 roku wyjechał na stałe do Francji, gdzie pracował jako fotograf dla Ministerstwa Kultury aż do śmierci w 2008 roku. Mariusz Hermanowicz kontynuował przez cały ten czas swoją twórczość fotograficzną, wystawiając w Polsce, we Francji oraz w wielu innych krajach.