(ur. 1963 w Warszawie – zm. 2016 w Warszawie)
Przedwcześnie zmarły doskonały fotograf portrecista. Zasłynął przede wszystkim jako autor zdjęć aktorów, muzyków i pisarzy wykonywanych aparatami wielkoformatowymi. Jego twórczość pozostawała poza głównym nurtem polskiej fotografii dwóch ostatnich dekad, choć wiele stworzonych przez niego portretów ma ugruntowane miejsce we współczesnej ikonografii.
Urodził się w 1963 roku w Warszawie, jego ojciec był Bułgarem, a matka Polką. Pierwsze 9 lat spędził w Bułgarii, później mieszkał i pracował w Warszawie.
Fotografią zainteresował się jako młody chłopak, uczył się sam metodą prób i błędów. Krótko studiował ekonomię na SGPiS i slawistykę na UW, ale oba kierunki porzucił. W drugiej połowie lat 80. postanowił skupić się na fotografii. Przyjęto go na studia w Jan van Eyck Akademie w Maastricht w Holandii, do szkoły działającej na zasadzie warsztatów, dając swoim studentom praktycznie nieograniczone możliwości i środki. Pozwoliło to Georgiewowi rozwinąć warsztat i eksperymentować. Jednocześnie poznał nurty obecne w fotografii i sztuce europejskiej. Z tego okresu zachowały się m.in. ciekawe eksperymenty z pogranicza malarstwa i fotografii, zdjęcia koncertowe czy projekty ekspresyjnych w formie pocztówek z ujęciami Pałacu Kultury.
Do Warszawy wrócił po dwóch latach, już po wyborach w 1989 roku. W Małej Galerii ZPAF pokazano wtedy wystawę jego abstrakcyjnych prac. Po powrocie przez jakiś czas pracował w firmie graficznej, a później rozpoczął współpracę z rodzącymi się w Polsce na początku lat 90. “kolorowymi” czasopismami. Współtworzył wówczas projekty plakatów czy okładek płyt i książek. W tamtym czasie był stałym współpracownikiem magazynu muzycznego “BRUM”, fotografował również dla magazynów i miesięczników takich jak: Tylko Rock, Machina, Zwierciadło, Przekrój. Realizował sesje dla wytwórni płytowych fotografując zespoły i muzyków kluczowych dla formowania się polskiej sceny muzycznej tamtego okresu, m.in. Brylewskiego, Dezerter, Kaliber 44, Kazika,, Maanam, Maleńczuka, Waglewskiego, Staszczyka…
W 1997 roku Georgiew zaprezentował wystawę “33 męskie portrety” w galerii Świat Fotografii składającą się z portretów muzyków rockowych, artystów i przyjaciół wykonanych wielkoformatowytym aparatem. Ekspozycja ta na długie lata zdefiniowała jego twórczość. Pod koniec lat 90. Georgiew zaangażował się w tworzenie Koalicji Latarnik – nieformalnej grupy artystycznej, która skupiała środowisko fotografów sprzeciwiających się bezrefleksyjnej fotografii i “potopowi martwych obrazów”. Członków koalicji łączyło m.in. umiłowanie techniki analogowej i powolnego procesu fotografowania. To właśnie wystawa Georgiewa otworzyła festiwal fotografii czarno-białej zorganizowany przez Koalicję Latarnik w Zakopanem w 2001 roku. W kolejnym roku zdjęcia Gerogiewa prezentowane były na zbiorowej wystawie “Powiększenie. Fotografia w czasach zgiełku” w Pałacu Kultury w Warszawie. Portret Rafała Mohra jego autorstwa powiększony do ok. 1300 metrów kwadratowych zawisł na zachodniej fasadzie Pałacu.
Manifest Koalicji – „6 reguł Latarnika” dobrze definiuje formę twórczych poszukiwań Georgiewa – rezygnację z koloru ( z wyjątkami), wierność technice analogowej i przede wszystkim uznanie spotkania z człowiekiem za kluczowy element dobrej fotografii.
W 2006 roku zaproszono go do projektu “Małopolska/Fotografie. To niczego nie wyjaśnia”, w ramach którego wykonał serię portretów ludzi z Podhala i Orawy opublikowanych później w albumie, obok zdjęć takich autorów jak Weronika Łodzińska, Konrad Pustoła, Wojciech Prażmowski, Szymon Rogiński czy Zorka Projekt (Monika Redzisz, Monika Bereżecka).
W Galerii Camelot w Krakowie w 2008 roku Georgiew zaprezentował wystawę “Portrety”, którą wyróżniał odmienny od dotychczasowego sposób prezentacji zdjęć. Ekspozycja składała się bowiem z wydruków bardzo dużych rozmiarów (ok. 2×3 metra).
Część zdjęć z krakowskiej ekspozycji, ale w mniejszym formacie zaprezentowano we francuskim Luneville w 2014. Wystawa “Lumiere Obscure” była wspólnym pokazem zdjęć Georgiewa i Jakuba Pajewskiego.
Przez prawie dwie dekady Georgiew współpracował z Teatrem Narodowym w Warszawie. Rok w rok fotografował jego aktorów i pracowników – w bogatym zbiorze zdjęć znajdują się m.in. cenione portrety Jerzego Radziwiłowicza,, Janusza Gajosa czy Danuty Stenki.
Zmarł w Warszawie w 2016 roku.
Biogram: Jędrzej Sokołowski
W 2017 Fundacja Archeologia Fotografii we współpracy z rodziną Andrzeja Georgiewa rozpoczęła pierwszy etap pracy nad uporządkowaniem i archiwizacją wieloletniego dorobku tego artysty. Opracowane materiały będziemy sukcesywnie udostępniać w porządku chronologicznym, w grupach tematycznych zarówno w bazie on-line jak i na stronie www. Obiekty opisywane są według naszej najlepszej wiedzy, w oparciu o wszelkie dostępne źródła. Ze względu na obszerność opracowywanego zbioru nie jesteśmy w stanie dotrzeć do wszystkich, rozpoznanych osób, które znalazły się na prezentowanych zdjęciach. W przypadku, jeśli ktoś nie życzy sobie, aby jego zdjęcie lub dane osobowe były udostępniane na stronie FAF (jako dorobek A.G) prosimy o kontakt
