Nicolas Grospierre (ur. 1975) Urodził się w Genewie. Dorastał we Francji; w Polsce mieszka od 1999 roku. Zanim zajął się fotografią, studiował nauki polityczne i socjologię w Paryżu i Londynie. Jako fotograf koncentruje się w swojej pracy na projektach dokumentalnych, z drugiej strony interesuje go również problematyka konceptualna. Jego prace dokumentalne często podejmują wątek pamięci zbiorowej i nadziei wiązanych z modernistyczną architekturą, teraz gdy towarzyszące jej utopie straciły na sile i znaczeniu. Z drugiej strony w swoich konceptualnych pracach buduje sytuację gry prowadzonej z widzem do której jest on wciągany z pomocą atrakcyjnych, wręcz zmysłowych obrazów oraz instalacji.
Do ostatnich wystaw należą: Biblioteka, CSW Zamek Ujazdowski Warszawa, 2006, Mauzoleum (z Olgą Mokrzycką), Galeria Raster, Warszawa 2007; Hydroklinika, Artist’s House, Jerozolima, 2008, Ecco Gallery, Brazylia; 2009, The Self Fulfilling Image, Cueto Projects, NY, Kunstkamera, CSW, Warszawa; 2010 Szklana Pułapka, Galeria Raster, Warszawa, T A T T A R R A T T A T, Signum Foundation, Wenecja ; One Thousand Doors, No Exit, Graham Foundation, Chicago, Paper Planes, Arup, Londyn, 2011.
Nagrodzony Złotym Lwem na 11 Biennale Architektury w Wenecji w 2008 roku (razem z Kobasem Laksą), za wystawę Polskiego Pawilonu Hotel Polonia. Budynków Życie po życiu.