Wystawa Zbigniewa Dłubaka Geometrie jest nową interpretacją dwóch znanych cykli fotograficznych Zbigniewa Dłubaka (1921-2005) – serii eksperymentalnej z końca lat 40. XX wieku oraz Asymetrii – zaprezentowanych w dialogu z niepokazywanymi i niepublikowanymi dotąd rysunkami i szkicami do obrazów. W ramach pokazu będzie można także zobaczyć kilka nieznanych wcześniej fotografii z 1948 roku. Pokaz jest wynikiem zakończenia prac digitalizacyjnych i inwentaryzacyjnych nad archiwum odbitek i rysunków Dłubaka.
Abstrakcja jest jednym z toposów XX-wiecznego modernizmu. W malarstwie była w zasadzie synonimem sztuki autotelicznej i autonomicznej; uosabiała klasyczne pojęcie „specyfiki medium”. W fotografii, abstrakcja uznawana była za zaprzeczenie jej modernistycznego modelu, jako że przeczyła owej „specyfice medium”. Czasem negowano wręcz zasadność istnienia abstrakcji w fotografii, która miała być śladem rzeczywistości na materiale światłoczułym. W przypadku wystawy Geometrie pojęcie abstrakcji jest rozumiane jako umowne hasło wywoławcze, które bez wnikania w modernistyczne spory, organizuje skonfrontowane ze sobą fotografie, szkice do obrazów i rysunki Zbigniewa Dłubaka wybrane z jego powojennej twórczości.
Abstrakcyjne formy, które Dłubak studiował pod koniec lat 40. w pierwszych latach swojej twórczości fotograficznej, powróciły w niej dopiero w latach 80., w niektórych motywach cyklu Asymetria. W obu okresach widać fascynację możliwościami deformacji obrazu rzeczywistości, jaką daje aparat fotograficzny. Pomiędzy tymi cyklami Dłubak robił fotografie realistyczne. Inaczej było w przypadku malarstwa. Dzięki odkryciom w archiwum artysty wiemy, że pierwsze abstrakcyjne szkice Dłubak wykonał pod koniec lat 40. W latach 50., kiedy warunki bytowe pozwoliły mu powrócić do malarstwa, w szkicach był niezwykle realistyczny, w obrazach – metaforyczny. Od początku lat 60. jego malarstwo stało się abstrakcyjne, podobnie jak szkice, w których widać poszukiwanie form do malarskich cykli Antropolity, Movensy, Systemy.
Szkice i gwasze nie powstawały nigdy w relacji do fotografii, fotografia nie służyła też artyście jako szkicownik do obrazów. Zaskakujące jest jak silne, mimo to, okazują się wzajemne relacje kiedy fotografie i rysunki zostają pokazane razem: wzbogacają się, uzupełniają, zmieniają odbiór. Bardzo znane fotografie w zestawieniu z rysunkami ujawniają nowe, niezauważane wcześniej formy.
Kuratorka: Karolina Lewandowska
Galeria zdjęć
Wernisaż: 7 lutego (wtorek), godzina 19.00
Wystawa czynna: 8 lutego – 13 kwietnia 2012
Miejsce: Galeria Fundacji Archeologia Fotografii,
Andersa 13, klatka VII, domofon 112 (skwer Tekli Bądarzewskiej)
Galeria czynna: pon.- wt., czw.-pt. 12.00-18.00, środ. 12.00-19.00
