wystawy

Zapraszamy na otwarcie wystawy Zofii Chomętowskiej, Drobiazgi, w Galerii Sleńdzińskich w Białymstoku. Wystawa otwarta od 20 stycznia. Archiwum Zofii Chomętowskiej, jednej z ważniejszych fotografek dwudziestolecia międzywojennego, od 2008 roku znajduje się w opracowaniu Fundacji Archeologia Fotografii. W ogromnym zbiorze liczącym blisko 6500 klatek negatywów i 4500 pozytywów – zachowały się tylko nieliczne odbitki o charakterze wystawowym. Większość z nich nie przetrwała wojny. Ocalałe odbitki to przede wszystkim niewielkie autorskie wglądówki, które odsłaniają jednak proces pracy fotografki i jej autorską selekcję ulubionych kadrów.

Fundacja Archeologia Fotografii i Sputnik Photos przeprowadzają się! Wspólnie otwierają nowe miejsce poświęcone fotografii przy ul. Chłodnej 20 w Warszawie. Nowa galeria zostanie zainaugurowana wystawą opartą o fragment archiwum Marka Piaseckiego. Stworzył ją czternastoosobowy zespół kuratorski w ramach sześciu spotkań warsztatowych, zrealizowanych wspólnie przez Towarzystwo Inicjatyw Twórczych „ę” i Fundację Archeologia Fotografii. Wernisaż odbędzie się 18 stycznia o godz. 18.00 przy ul. Chłodnej 20.

Fundacja Henri Cartier-Bressona zaprasza na monograficzną wystawę Zbigniewa Dłubaka. Wystawa otwarta zostanie we wtorek 16 stycznia, w paryskiej siedzibie Fundacji. Fundacja Archeologia Fotografii ma zaszczyt być współorganizatorem tej ekspozycji.
Fundacja Archeologia Fotografii opracowuje archiwum Zbigniewa Dłubaka od 2008 roku. Wieloletnia praca przyniosła nowe spojrzenie na twórczość tego jednego z najważniejszych polskich artystów powojennych. Wystawa w Fundacji Henri Cartier-Bressona zaprezentuje przede wszystkim wspólne wątki prac fotograficznych i malarskich artysty. Osnuta jest wokół dwóch najważniejszych momentów w twórczości Dłubaka: roku 1948, w którym rozpoczyna się twórcza droga artysty i kiedy zaczyna pojawiać się w kontekście sztuki awangardowej. Drugim okresem jest rok 1970, który symbolizuje wieloznaczny stosunek wobec sztuki konceptualnej. Na wystawie pojawią się fotografie i obrazy zarówno te ikoniczne, jak i do tej pory niepokazywane. Jest to kolejna wystawa po prezentacji na Photoespaña (Circulo de Bellas Artes, Madryt 2013) prezentująca twórczość artysty międzynarodowej publiczności. Wystawie towarzyszy książka w języku francuskim „Zbigniew Dłubak - Un héritier des avant-gardes” wydana przez Éditions Xavier Barral. Kuratorką wystawy i redaktorką książki jest Karolina Ziębińska-Lewandowska

Zapraszamy do siedziby Fundacji na regularne konsultacje dla wszystkich, którzy chcieliby dowiedzieć się, w jaki sposób niewielkim nakładem kosztów i czasu zabezpieczyć własne kolekcje starych fotografii. W każdą ostatnią środę miesiąca będzie można przynieść własne zbiory i spotkać się ze specjalistami z Fundacji, którzy powiedzą jak uratować zdjęcia przed zniszczeniem, pomogą ocenić wartość artystyczną i historyczną kolekcji i powiedzą, jak odpowiednio skanować odbitki i negatywy. Na konsultacje można przyjść bez zapisów, w godzinach 11-17 do siedziby Fundacji, przy ul. Chłodnej 20 w Warszawie. Konsultacje są bezpłatne.
fot. Marek Piasecki.

Terminy spotkań w roku 2018:
Luty: 28.02.2018
Marzec: 28.03.2018

W nowym projekcie Adam Pańczuk bada ludzką podświadomość i możliwość jej reprezentacji w obrazie fotograficznym. Próbując przedstawić coś, co nie ma swojego bezpośredniego odbicia w rzeczywistości, fotografuje sytuacje, które wydarzyły się tylko na użytek wykonania zdjęcia. Zakłada on, że w każdej, również odegranej scenie, można znaleźć echo wcześniejszych, nawet nieuchwytnych wydarzeń.

Zapraszamy na otwarcie wystawy: Choreografia obrazów. Fotografia performatywna: Zbigniew Dłubak, Mariusz Hermanowicz, Antoni Zdebiak, w ramach Warsaw Gallery Weekend. Wystawa ma swój początek w rozważaniach na temat relacji między fotografią, performancem, inscenizacją i szeroko rozumianą grą przed obiektywem. W polu naszego zainteresowania nie leży jednak dokumentacja performancu, która jest z założenia suplementem do działania istniejącego niezależnie od tego, czy zostało sfotografowane. Ale takie zdjęcia, w których nadrzędnym celem, zgodnie z intencją artysty, był obraz. Ukazują więc one odbiorcom działania powołane tylko na użytek zdjęcia, gdzie autor jest nie tylko świadkiem, ale przede wszystkim reżyserem i choreografem, w których bywa także aktorem. Na wystawie pokazujemy autorskie odbitki z lat 80., z archiwów, których opracowaniem zajmuje się Fundacja Archeologia Fotografii.

Zapraszamy na wernisaż wystawy Agnieszki Rayss p.t. Gdzie jest ciało, 23 listopada o godzinie 18.30 do siedziby Fundacji na Andersa 13. Agnieszka Rayss obrazów ciała szukała m. in. Zakładach Anatomii, Medycyny Sądowej w Hamburgu czy Kolekcji Zakładu Medycyny Sądowej we Wrocławiu. Fotografowała tam zarówno fragmenty ciał, narządów wewnętrznych i kości, przechowywane w magazynach i zamkniętych szafach, jak i pokazywane na stałych ekspozycjach mulaże - modele z gipsu lub wosku, perfekcyjnie naśladujące powierzchnię przedmiotów a w tym wypadku ciała i skóry. W nowym projekcie fotografka zwraca się ku ciału, którego szuka mieszając konwencje, kolekcjonując jego fragmenty i różne rodzaje przedstawień, świadomie używając przy tym medium, z jego ograniczeniami i możliwościami. Gra z dotychczasowymi sposobami reprezentacji, przede wszystkim kobiecego ciała w fotografii, jednocześnie wpisując się w historię odzyskiwania jego podmiotowości.

Zapraszamy na wernisaż wystawy Anny Zagrodzkiej "Kolekcja" 13 czerwca 2017 o godzinie 18.00, do siedziby fundacji na Andersa 13. Projekt „Kolekcja” Anny Zagrodzkiej odnosi się do systemu nauczania historii sztuki opartego o wykorzystanie materiału wizualnego na slajdach. Powszechna przed wkroczeniem reprodukcji cyfrowej metoda jest nadal używana na wielu wykładach.

„Zwyczajna” śmierć jest coraz mniej obecna w kulturze. Ludzie nie umierają w obecności rodziny, lecz na oddziałach szpitalnych, trumna ze zmarłym nie stoi już trzy dni w domu, lecz bliscy odwiedzają zmarłego w kaplicy. Według antropolog kultury, Joanny Tokarskiej-Bakir: „Dzisiejsza kultura ze swoim kultem młodości, bodaj nieśmiertelności, boi się śmierci jak diabeł święconej wody (...) Świat, który nie wierzy już w żadną prawdę, który ma wszystko za maskę i pozór, przed tą najbardziej nieuchronną z prawd broni się jak może”.

W nawiązaniu do programu Roku Awangardy 2017 Fundacja Archeologia Fotografii po raz pierwszy w galerii fundacji pokazuje wybór ikonicznych fotografii Zbigniewa Dłubaka z lat 1947-1950. Prace Dłubaka zestawione są ze współczesną serią autorstwa Basi Sokołowskiej pt. Ekwiwalenty 2017. Wystawa wpisuje się w realizowany przez FAF cykl pt. Żywe archiwa, otwierający dorobek uznanych artystów na współczesne odczytania.

Fundacja Archeologia Fotografii w kwietniu 2017 roku rozpoczęła prace nad archiwum wybitnego portrecisty, Andrzeja Georgiewa. Dzięki inicjatywie fotografów – Jakuba Certowicza, Michała Łuczaka i Jędrzeja Sokołowskiego w ramach Miesiąca Fotografii Kraków 2017 roku 21 maja zostanie otwarta wystawa przywołująca twórczość zmarłego w ubiegłym roku artysty.

Serdecznie zapraszamy na wystawę Jan Jastrzębski, Relacja. Przebudowa Mostu Poniatowskiego. Wernisaż odbędzie się 11 maja 2017 (czwartek) o godzinie 18.00. Wystawa jest pierwszą prezentacją autora w galerii Fundacji Archeologia Fotografii i inauguruje pracę fundacji nad archiwum fotografa. Jan Jastrzębski (1925-2001) pracował jako reporter dla „Kraju” i „Miesięcznika Polskiego” („The Polish Review”/ „La Revue Polonaise”). Fotografował polską prowincję, przemysł, zajmował się dokumentacją dzieł sztuki, fotografią krajobrazową.

Fundacja Archeologia Fotografii dołączyła do platformy Google Cultural Institute. Wśród kolekcji udostępnionych za darmo przez muzea i instytucje z całego świata znajdziecie trzy wirtualne wystawy fotografii ze zbiorów Fundacji.

Wystawą „LUX" Fundacja Archeologia Fotografii kontynuuje ideę projektów, w ramach których zaprasza do współpracy współczesnych artystów, by sprowokować do namysłu teoretycznego nad zagadnieniami istotnymi z punktu widzenia historii i praktyki fotograficznej. W pokazywanych po raz pierwszy zdjęciach i filmie artyści: Karolina Breguła, Przemek Dzienis, Magda Hueckel i Szymon Rogiński wzięli na warsztat różnorodne aspekty związane z problematyką światła i jego związku z istotą fotografii.

W dniu 20 września 2016 roku w jednym z najważniejszych europejskich muzeów fotograficznych otwarta została monograficzna wystawa Wojciecha Zamecznika, przygotowana we współpracy z Fundacją Archeologia Fotografii. Na ekspozycji można zobaczyć prawie 200 obiektów: autorskich odbitek, makiet plakatów i okładek płyt, szkiców, płyt graficznych oraz filmów. Wystawa, będąca kolejnym krokiem odkrywania twórczości Wojciecha Zamecznika dzięki opracowaniu jego archiwum przez Fundację Archeologia Fotografii, pokazuje jak Zamecznik nieustannie poszukiwał i przekraczał granice medium fotograficznego. Odkrywa jego zainteresowanie ruchem, szybkością, kolorem ale też układami form graficznych i abstrakcyjnych. Systematyzuje tez jego zainteresowania w zakresie czystej, nieprzetworzonej fotografii. Dzięki kuratorce wystawy, Anne Lacoste, która położyła nacisk na uniwersalny i aktualny charakter sztuki Zamecznika, jego twórczość została usytuowana w kontekście europejskiej i światowej historii fotografii.

Fotograf Warszawski to projekt dokumentalny ukazujący różne aspekty działalności stołecznych zakładów fotograficznych. Antonina Gugała bada ślady obecności fotografów-rzemieślników w przestrzeni miasta. Zebrany materiał służy za punkt wyjścia dla rozpoznania funkcji społecznych pełnionych przez fotografów-rzemieślników oraz analizy języka jakim posługują się oni w komunikacji z otoczeniem.

Największa jak do tej pory wystawa prac Wojciecha Zamecznika rozpocznie się w warszawskiej Zachęcie w piątek 29 stycznia. Partnerem wystawy jest Fundacja Archeologia Fotografii.

Wojciech Zamecznik – jeden z najważniejszych przedstawicieli polskiej szkoły plakatu to postać wielowymiarowa, lecz nadal nieznana. Fundacja Archeologia Fotografii od 2012 roku zajmuje się odkrywaniem i opracowaniem archiwum, jakie po sobie pozostawił. Pozwala to na coraz pełniejsze poznanie tej niezwykłej twórczości.

Był wszechstronnym artystą, aktywnym przez dwie dekady od zakończenia II wojny światowej. Zostawił po sobie niezwykle bogate archiwum wypełnione projektami nie tylko plakatów i aranżacji wystaw, ale także: scenografii, czołówek filmów, układów graficznych książek i czasopism, okładek płyt i kalendarzy, projektów stoisk na międzynarodowych targach przemysłowych, mebli, strojów teatralnych oraz nagraniami filmowymi i tysiącami fotografii.

Archiwum fotografii Zofii Chomętowskiej znajduje się dziś w dwóch zbiorach – Muzeum Warszawy (zdjęcia stolicy przedwojennej, wojennej i tużpowojennej) oraz Fundacji Archeologia Fotografii (zdjęcia z rodzinnego Polesia oraz z życia na emigracji w Argentynie).
W nowym, wspólnym wydawnictwie obu instytucji archiwum zostało scalone, by po raz pierwszy w pełni ukazać niezwykły życiorys Chomętowskiej – fotografki, kobiety niezależnej, odważnej i nowoczesnej. Publikacja składa się z 597 zdjęć zebranych w czterech albumach: Entuzjastka (1912–1935), Profesjonalistka (1936–1944), Dokumentalistka (1945) i Emigrantka (1946–1981). Odsłaniają one kolejne etapy biografii i silnie z nią związanej twórczości artystki, warunkowanej realiami politycznymi oraz poszukiwaniem odpowiadających im środków wyrazu.

Eugeniusz Wilczyk zaczął fotografować krakowski Kazimierz pod koniec lat pięćdziesiątych. Zdjęć szybko przybywało, jednak nigdy nie zostały one opublikowane w postaci albumu, pod kątem którego materiał ten był przygotowywany. Prezentując wstępną makietę w jednym z krakowskich wydawnictw, autor usłyszał podobno coś o „uprawianiu antypropagandy”, więc zniechęcony odbitki i naświetlone negatywy odłożył do szuflady.

Moment, w którym zdecydował się na robienie zdjęć, to czas gdy w dawnej krakowskiej dzielnicy żydowskiej zaczynają następować zmiany. Pojawiają się nowe budynki, uporządkowaniu ulega cmentarz przy Synagodze Remuch, remontowana jest Synagoga Stara. Ponieważ autor urodził się przed wojną i wychował na pobliskich Grzegórzkach, wspomniane prace modernizacyjne nie mogły ujść jego uwadze, więc chwycił za aparat fotograficzny, aby zarejestrować krajobraz zapamiętany z dzieciństwa.

W ramach Warsaw Gallery Weekend 2015, Fundacja Archeologia Fotografii pokazała pierwszą odsłonę opracowywanego od początku 2015 roku archiwum Mariusza Hermanowicza. Prezentacja rozpoczęła się indywidualną wystawą artysty i filmem Anny Molskiej. Punktem wyjścia wystawy była wnikliwa obserwacja zjawiska ścierania się natury i kultury, które z różnych perspektyw badał fotograf. Wideo Anny Molskiej w bezpośredni sposób odwoływało się do twórczości Hermanowicza.