Teoria sztuki Zbigniewa Dłubaka

Opis

Publikacja jest pierwszą ukazującą się od końca lat 70-tych antologią tekstów Zbigniewa Dłubaka, fotografa, malarza, teoretyka sztuki, jednej z czołowych postaci polskiego środowiska fotograficznego i artystycznego  po 1945 roku. Zbiór zawiera wybór tekstów i zapisków Dłubaka z lat 1948–2002. Na antologię składają się eseje publikowane w krajowej prasie, wystąpienia z konferencji, wykłady, referaty, a także konspekty i notatki poddane transkrypcji, dodatkowo zamieszczono kilka rękopisów w formie fototypii.
Materiał został zorganizowany wedle trzech rozdziałów, począwszy od „Walki o przemianę w plastyce”, czyli walki o nową sztukę i ukorzenianie realizmu socjalistycznego. W tekstach Dłubaka z końca lat 40. i początku 50. wybrzmiewają hasła ideologicznego rygoru, pytania o społeczne oparcie sztuki i jej propagandowe funkcje. Sztuka jako proces, sztuka jako dynamiczny zbiór, sztuka jako element struktury ludzkiego umysłu, sztuka kontekstualna i jej narodziny, „stawanie się” znaczenia sztuki czy powstawanie dzieła poprzez działanie znaku na wrażliwość odbiorcy – to zagadnienia poruszane w rozdziale drugim („nowe systemy znakowania”), w którym przeważają teksty z połowy lat 60. i 70. Ostatni z rozdziałów skonstruowany został w oparciu o triadę „odbiór – wymiana – przepływ”, podkreślając całkowite wyzwolenie sztuki z obowiązku komunikowania jakichkolwiek treści i gdy działania sztuki odnosić się miały do niej samej, do jej historii i stanu aktualnego.

Publikacja dofinansowana ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.