Chciałabym zaprosić wszystkich, którzy cenią fotografię i jej historię, aby dołączyli do grona Przyjaciół Fundacji Archeologia Fotografii. Fundacja jest organizacją nie nastawioną na zysk, dlatego wsparcie ze strony grupy Przyjaciół jest dla nas niezwykle ważne. Pozwala ono na rozwijanie naszej działalności, na realizowanie większej ilości wystaw i publikacji na temat twórczości wybitnych fotografów, których archiwa opracowujemy. Wystarczy grupa 25 Przyjaciół aby ufundować katalog do wystawy, 5 Przyjaciół aby zrobić konserwację zniszczonej fotografii, 40 Przyjaciół żeby zrealizować ciekawą wystawę. Zostając Przyjacielem Fundacji przez wpłacanie na jej konto jedynie 100 zł rocznie, możesz mieć wpływ na rozwój fotografii w Polsce.
Karolina Lewandowska - prezeska
Co Fundacja oferuje swoim Przyjaciołom? >>> więcej
Opracowywanie archiwum Zofii Chomętowskiej pozwala nie tylko ponownie odkryć twórczość tej artystki, ale przynosi też bezcenne kadry z życia na Polesiu. Na odnalezionej serii możemy oglądać jednorękiego generała Carton de Viart’a, który porzuciwszy doskonale zapowiadającą się karierę dyplomatyczną zamieszkał na Polesiu. Podczas próby schwytania źrebaka został sfotografowany razem z księżniczką Izabellą Radziwiłł, mieszkającą w majątku w Mankiewiczach.
Rodzinną posiadłość Druckich-Lubeckich w Porochońsku, na Polesiu, odwiedzało wielu przyjaciół Zofii Chomętowskiej. Wśród nich pojawił się też fotograf, bibliofil i gnomonik, Tadeusz Przypkowski (1905-1977). Podobno niebieska czapeczka w księżyce i gwiazdy, uwieczniona na fotografii, istnieje do dziś... Na zdjęciu, podczas polowania na kaczki, obok Przypkowskiego, możemy zobaczyć samą Chomętowską i sterującego łodzią nieznanego Poleszuka. Fotografię prawdopodobnie wykonał Jakub Chomętowski, mąż artystki, również fotograf-amator.
Edward Krasiński i Henryk Stażewski pozują Zbigniewowi Dłubakowi do zdjęć na tle swoich prac pokazywanych w Galerii EL podczas I Biennale Form Przestrzennych w Elblągu. Biennale, dziś już legendarne odbyło się w 1965 roku z inicjatywy założyciela Galerii EL - Gerarda Kwiatkowskiego oraz Mariana Bogusza. >>> więcej zdjęć
Trwa digitalizacja rejestracji video, które Janusz Bąkowski nagrywał w czasie swojego wielomiesięcznego pobytu w Nowym Jorku w latach 1988-1990. Wśród rozmaitych materiałów są m.in. Krzysztof Wodiczko realizujący "Pojazd dla bezdomnych", zajęcia z fotografii prowadzone przez Jagodę Przybylak dla studentów New York Institute of Technology, wernisaże, a także spotkania i dyskusje zarejestrowane w pracowniach artystów m.in. Krzysztofa Wodiczki i Tadeusza Mysłowskiego. Materiały są dostępne w siedzibie Fundacji AF.
Wystawa jest pierwszą odsłoną tego, co zawiera archiwum znakomitego pejzażysty Tadeusza Sumińskiego opracowywane aktualnie przez Fundację. Jest to wybór materiału z czasów pracy fotografa w miesięczniku „Polska”, edycji kierowanej do krajów Afrykańskich i Azjatyckich („La Revue Polonaise”, „The Polish Review”, Wyd. Polonia).
Przedwojenne negatywy Zofii Chomętowskiej trafiają do Fundacji partiami, w małych plastikowych pudełeczkach, przypominających te po farbach dla dzieci. W takiej formie, jak przechowywała je artystka.
Zachęcamy do kupienia katalogu Tadeusza Sumińskiego Fabryka i forma. Fundacja wydała go w bibliofilskim nakładzie 50 egzemplarzy. Zawiera 18 reprodukcji i tekst kuratorki wystawy Marty Przybyło-Ibadullajev, koszt 20 zł. Dochód z zakupu katalogu jest przeznaczony na prace nad archiwum Sumińskiego.
Postępuje digitalizacja dokumentacji video Janusza Bąkowskiego z pobytu w Nowym Jorku (lata 1988-1990). Niezwykle ciekawym materiałem są liczne fragmenty zapisu wizyt w pracowni Tadeusza Mysłowskiego mieszczącej się na Long Island City w dzielnicy Queens. Mysłowski opowiada o swoich pracach, filozofii, prezentuje swoją pracownię. Zarejestrowane spotkania Janusza Bąkowskiego i Jadwigi Przybylak z Tadeuszem Mysłowskim obejmują także wspólne zwiedzanie nowojorskich muzeów i obiektów sztuki współczesnej min. The Noguchi Museum i galeria P. S. 1 Contemporary Art Center. Materiały są dostępne w siedzibie Fundacji AF.
Z przykrością Informujemy, że planowane na 26 kwietnia (poniedziałek) spotkanie z cyklu „Czytanie Dłubaka”, objęte programem Warszawskiego Festiwalu Fotografii Artystycznej, zostało odwołane.
Na następne spotkanie, prowadzone przez Lecha Lechowicza, zapraszamy 28 maja o godzinie 18.00.
Fundacja Archeologia Fotografii rozpoczęła realizację pionierskiego na polskim gruncie projektu mającego na celu popularyzację idei archiwizacji zbiorów fotograficznych oraz odnalezienie i promocję ciekawych kolekcji prywatnych i instytucjonalnych. Akcja rozpoczęła się w marcu 2010 a jej zakończenie planowane jest na październik 2011.
Wyprawa do archiwum bywa niezwykle przyjemna, jednak współcześnie coraz częściej korzystamy z baz danych i udostępnianych przez nie zasobów cyfrowych. Wielofunkcyjne wyszukiwarki zamiast badacza przeszukują wirtualne kartoteki. Fundacja Archeologia Fotografii postwiła sobie za cel udostępnienie on-line archiwów do tej pory możliwych do zobaczenia tylko w prywatnych mieszkaniach rodzin zmarłych artystów. Rozpoczynamy digitalizację! Tysiące negatywów będzie mogło już niedługo pojawiać się na dowolnym monitorze.
W październiku 2008 zostało scalone archiwum po Zbigniewie Dłubaku – Fundacja sprowadziła z Meudon pod Paryżem pudła z negatywami, odbitki, rękopisy, dokumentacje wystaw ect. i zdeponowała w mieszkaniu po artyście, gdzie znajdowała się już część prac. Od listopada zapoznajemy się z materiałem, który daje zapowiedź wielu ciekawych odkryć.
Dzięki pracom nad archiwum Zbigniewa Dłubaka możemy zaprezentować fragment najsłabiej znanego okresu twórczości artysty. To lata 50., kiedy początkowo fotograf wycofał się z życia artystycznego i publicznego, porzucił awangardowe eksperymenty a następnie zwrócił się ku fotografii dokumentalnej. Opustoszałe pejzaże miejskie i małomiasteczkowe fotografował od 1950 roku do około 1962 w sposób szczególny, z ich brzydoty i przygnębiającej atmosfery czyniąc wartość estetyczną.
O działalności Fundacji można się wiele dowiedzieć z rozmowy przeprowadzonej przez Adama Mazura z prezeską Fundacji Karoliną Lewandowską i zamieszczonej na łamach "Obiegu". "(...) Fundacja ma pełnić rolę łącznika między spadkobiercą i "ukrytym" archiwum a odbiorcami, potencjalnymi użytkownikami i przestrzenią zewnętrzną. Chcemy także inicjować nowe badania na temat opracowywanych artystów i zainteresować nimi zarówno polskich jak i zagranicznych historyków i kuratorów."
W lutym 2009 roku pracownicy Fundacji byli podejmowani przez Nederlands Fotomuseum w Rotterdamie. Wizyta miała na celu zapoznanie się z tamtejszymi standardami przechowywania i digitalizacji fotografii. Dzięki uprzejmości kuratorów i konserwatorów Muzeum mogliśmy zaznajomić się z funkcjonowaniem archiwalnego zaplecza tej instytucji. Fotomuseum istnieje od 2003 i powstało na bazie państwowego archiwum fotografii. Działa w nim Centrum Ekspertyz Materiałów Fotograficznych.
Do prac nad archiwum Zbigniewa Dłubaka Fundacja zaprosiła Krzysztofa Pijarskiego, fotografa, krytyka i historyka sztuki. Pijarski tworząc fotograficzną dokumentację tego zbioru podąża własnymi tropami interpretacyjnymi. W pracy nad archiwum niezwykle ważne jest zrobienie dokumentacji przed rozpoczęciem porządkowania, segregowania, klasyfikacji, rozdzielania etc. Dokumentacja taka nie musi mieć jedynie roboczego charakteru. Może być niezwykłą przygodą intelektualną i wizulaną. Tak właśnie jest w tym przypadku.
W archiwum Zbigniewa Dłubaka znaleźliśmy jego fotografie pokazujące ostatnią fazę budowy Stadionu X-lecia w Warszawie. Musiały być wykonane wiosną 1955 roku. To seria trzydziestu negatywów 6x6cm. Dłubak był autorem jednej z płaskorzeźb zdobiących Stadion.
Wystawa Krajobraz peryferyjny od 17 kwietnia do 8 maja prezentowana była w siedzibie Lubelskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych. Wystawie towarzyszył wykład o twórczości Zbigniewa Dłubaka wygłoszony przez Karolinę Lewandowską.